بسم الله الرحمن الرحیم
آیین بندگی (آداب غدیر)
- اطعام و افطاری دادن: "پیامبران را مهمان کن"
از آداب عید غدیر اطعام و افطاری دادن است.
از امام رضا علیه السلام نقل شده است که آن حضرت فرمود:
«در روز قیامت، چهار روز به سمت خداوند همراهی می‌شود، همچون عروس که به سمت حجله همراهی می شود. گفته شد: کدام روزهاست؟ فرمود: روز عید قربان، روز فطر، روز جمعه و روز (عید) غدیر که به راستی روز (عید) غدیر بین آنها مثل ماه بین ستاره هاست و آن ... روز افطاری دادن به روزه داران است. کسی که در آن روز، مؤمن روزه داری را افطار دهد، مثل کسی است که ده نوبت به اندازۀ «فئام» طعام داده است.
بعد فرمود: می دانی فئام چیست؟
عرض کردم: خیر.
فرمود: یعنی صد هزار» [ ده فئام یعنی یک میلیون]
ثواب افطاری دادن به یک مومن در روز غدیر، مانند کسی است که به یک میلیون نفر افطاری دهد.

امام صادق (علیه السلام) در رابطه با غذا دادن و اطعام در روز غدیر فرموده¬اند:
« كُلْ وَ اشْرَبْ وَ أَظْهِرِ السُّرُورَ وَ أَطْعِمْ‏ إِخْوَانَكَ‏ وَ أَكْثِرْ بِرَّهُمْ وَ اقْضِ حَوَائِجَ إِخْوَانِكَ إِعْظَاماً لِيَوْمِكَ وَ خِلَافاً عَلَى مَنْ أَظْهَرَ فِيهِ الِاغْتِمَامَ وَ الْحُزْنَ ضَاعَفَ اللَّهُ حُزْنَهُ وَ غَمَّهُ»
برای بزرگداشت روز غدیر و برخلاف کسی که اظهار ناراحتی و غم در روز غدیر می¬کند، بخور و بیاشام و اظهار شادمانی و سرور کن و به برادرانت غذا بده و اطعام نما و زیاد به آنها نیکی کن و نیازهای آنان را برطرف گردان.

امام رضا (علیه‌السلام) در مراسمی که در عید غدیر گرفته بودند و مهمانشان را برای افطار نگه داشته بودند و برای خانواده آنان هم غذا و هدیه¬ها فرستاده بودند به بیان حدیثی از اجداد مطهرینشان از امیرالمومنین (علیهم‌السلام) پرداختند که امیرالمومنین (علیه‌السلام) در روز غدیر که در روز جمعه واقع شده بود به بالای منبر رفتند و خطبه ای طولانی ایراد فرمودند از جمله آن که به فضایل روز غدیر اشاره کردند و بیان کردند:
«فَالدِّرْهَمُ فِيهِ بِمِائَةِ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ الْمَزِيدُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ... وَ مَنْ أَفْطَرَ مُؤْمِناً فِي لَيْلَتِهِ فَكَأَنَّمَا فَطَّرَ فِئَاماً وَ فِئَاماً يَعُدُّهَا بِيَدِهِ عَشَرَةً فَنَهَضَ نَاهِضٌ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَا الْفِئَامُ قَالَ مِائَةُ أَلْفِ نَبِيٍّ وَ صِدِّيقٍ وَ شَهِيدٍ فَكَيْفَ بِمَنْ تَكَفَّلَ عَدَداً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ أَنَا ضَمِينُهُ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى الْأَمَانَ مِنَ الْكُفْرِ وَ الْفَقْرِ وَ إِنْ مَاتَ فِي لَيْلَتِهِ أَوْ يَوْمِهِ أَوْ بَعْدَهُ إِلَى مِثْلِهِ مِنْ غَيْرِ ارْتِكَابِ كَبِيرَةٍ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ»
یک درهم (انفاق) در این روز معادل صد هزار درهم است و خدا آن را بیشتر (هم حساب) می¬کند ... و کسی که در شام عید غدیر مومنی را افطاری دهد گویی فئامی و فئامی و فئامی و .... را افطاری داده است و حضرت تا ده بار فئام را گفتند و با دست هم تا ده شمردند.
شخصی بلند شد و از امیرالمومنین (علیه¬السلام) سوال کرد: فئام چیست؟
حضرت پاسخ دادند:
یک فئام صد هزار نبی و صدیق و شهید است.
[یعنی ثواب افطار و غذا دادن به یک مومن معادل افطار و غذا دادن به یک میلیون نبی و صدیق و شهید است]
سپس حضرت فرمودند: حالا چگونه¬ است نسبت به کسی که افطار و غذا دادن به تعدادی از مومنین و مومنات را برعهده گیرد؟
و خود حضرت فرمودند: من خودم ضامنم، خدا او را امان از کفر و فقر دهد و اگر در آن شب یا روز بمیرد و یا حتی بعد از آن روز بمیرد ولی گناه کبیره¬ای مرتکب نشود، خدا اجر او را می¬دهد.