بسم الله الرحمن الرحیم

رستگاری در آستان شفیعۀ محشر

خداوند دو هدف از آفرینش دارد، یک اهداف مقدماتی است و یک اهداف عالی.
اهداف مقدماتی، سه مورد هستند؛ آزمون و معرفت و بندگی.
در سوره مبارکه ذاریات آیه 56 می‌فرماید: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ؛ ما انسان و جن را برای بندگی خلق کرده‌ایم».
بندگی یعنی تسلیم بودن. اگر بنده خدا باشیم به مطلوب دست یافته‌ایم.
به فرمودۀ حضرت امیر (ع) بندگی، نتیجه ایمان است.
امیرالمؤمنین (ع) به خداوند عرض می‌کنند: «إِلَهِي، كَفَى بِي عِزّاً أَنْ أَكُونَ لَكَ عَبْداً وَ كَفَى بِي فَخْراً أَنْ تَكُونَ لِي رِبّاً. إِلَهِي؛ أَنْتَ لِي كَمَا أُحِبُّ وَفِّقْنِي لِمَا تُحِبُّ؛ معبودم، در عزت و شرافت من همین بس که بنده تو باشم و در افتخارم همین بس است که تو پروردگارم هستی. خدایا، تو همانی هستی که من دوست دارم. من را همان طور قرار بده که خودت دوست داری».
طبق آیه شریفه و روایت حضرت، خداوند دوست دارد تا ما مؤمن باشیم.
انسانی که مؤمن شود، بینش، کنش، تمایلات و اعمال او متفاوت می‌شود چرا که هر کار و فکری بخواهد انجام دهد، اول به دنبال رضای خدا در آن هست.
ایمان به خدا، هیچ انسانی را محدود نمی‌کند بلکه چشم دل را به جهان نامتناهی باز می‌کند. کسی که متصل به خدا شود، به موجود نامتناهی رسیده است و سعۀ وجودی پیدا می‌کند.
منزلت انسان نزد خداوند فقط به واسطه ایمان تأمین می‌شود و محترم‌ترین و محبوب‌ترین خلایق نزد خداوند، اهل ایمان هستند.
حضرت رسول گرامی اسلام (ص) در حدیثی فرموده‌اند که خداوند می‌فرماید: «مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ؛ مخلوقی نیافریده‌ام که نزد من محبوب‌تر از بنده مؤمنم باشد».
پس اگر انسان به رتبه ایمان برسد بنده اوست؛ چون ایمان، عنصری است که معنایش تسلیم است و تسلیم، حقیقتی است که در قلب انسان تجلّی و ورود و ظهور پیدا می‌کند. تسلیم است که انسان را بنده می‌کند.

در قرآن کریم، ثمراتی برای ایمان بیان شده است:
اهل بهشت بودن (بقره / ۸٢)
خشنودی خداوند (توبه / ۷٢)
عاقبت به خیری (رعد / ٢۹)
خارج شدن از زیان (عصر/ ٢و۳)
حیات طیبه (نحل / ۹۷)
آرامش (فتح / ٢۴)
خروج از ظلمات به سوی نور (طلاق / ۱۱)
خلیفه شدن خداوند بر روی زمین (نور / ۵۵)
هدایت (یونس / ۹)

همگان خواهان عاقبت به خیری هستند و در اماکن مقدسه و مواقع دعا در زمان‌های خاص مانند شب قدر یکی از خواسته‌ها همین عاقبت به خیری است.
برای اینکه عاقبت به خیر شویم باید ایمان داشت.

حال سؤال این است که چطور می‌توان به ایمان دست یافت؟

برای رسیدن به ایمانی که در قلب مستقر شود و از بین نرود باید به ساحت قدسی خداوند تقرب جست و این تقرب جستن از راهی باید باشد که خود حضرت حق در آیه 35 سوره مائده می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ ای اهل ایمان! از خدا پروا کنید و دست آویز و وسیله ای [از ایمان، عمل صالح و آبروی مقرّبان درگاهش] برای تقرّب به سوی او بجویید؛ و در راه او جهاد کنید تا رستگار شوید.»
در این آیه خداوند راه رستگاری را ایمانی می‌داند که با تقوا، جهاد در راه خدا و وسیله‌ای (واسطه) محکم شده باشد. این وسیله‌ای که به آن اشاره می‌شود، اهل بیت (ع) هستند.
ما برای اظهار مودت و محبت خودمان به زیارت قبور اهل بیت (ع) می‌رویم تا با این واسطه به تقرب الهی برسیم.
امام صادق (ع) می‌فرمایند: إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکةُ وَ لِرَسُولِهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِینَةُ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ الْکوفَةُ وَ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ قُمُّ وَ سَتُدْفَنُ فِیهِ امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِی تُسَمَّی فَاطِمَةَ مَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ؛ خدا را حرمی است که مکه است و پیامبر(ص) نیز حرمی دارد که مدینه است و امیرالمؤمنین(ع) حرمی دارد که کوفه است و حرم ما قم است. به زودی زنی از فرزندان من در آنجا دفن می‌شود، هر کس او را زیارت کند بهشت برین بر او واجب می‌شود.

حرم حضرت فاطمه معصومه (س) حرم اهل بیت (ع) است.

در زیارت‌نامه مأثور ایشان که بعد از حضرت ابوالفضل العباس (ع) تنها زیارت مأثور است، می‌خوانیم:
«أَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ بِحُبِّکُمْ وَ الْبَرَاءَهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ التَّسْلِیمِ إِلَى اللهِ رَاضِیاً بِهِ غَیْرَ مُنْکِرٍ وَ لَا مُسْتَکْبِرٍ وَ عَلَى یَقِینِ مَا أَتَى بِهِ مُحَمَّدٌ وَ بِهِ رَاضٍ نَطْلُبُ بِذَلِکَ وَجْهَکَ یَا سَیِّدِی اللَّهُمَّ وَ رِضَاکَ وَ الدَّارَ الْآخِرَةِ یَا فَاطِمَةُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَکِ عِنْدَ اللهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ؛ به درگاه خدا به سبب دوستى شما، و بیزارى از دشمنان تان و تسلیم بودن به خدا، تقرّب می‌جویم، در حال خشنودى به آن، نه با انکار و تکبّربلکه بر پایه یقین به آنچه محمد آن را آورده، و به آن خشنودم به این امور خاطر تو را می‌خواهم اى آقاى من، خدایا خشنودى ات و خانه آخرت را می‌خواهم اى فاطمه درباره بهشت برایم شفاعت کن به درستى که براى تو نزد خدا مقامى از مقامات بلند است».

دوست داشتن حضرت معصومه (س) باعث تقرب الهی و در نهایت رستگاری مؤمن است و موجبات شفاعت حضرت در قیامت را فراهم می‌آورد.
رستگاری فرد مؤمن یکی از برکات این بانوی بزرگ اسلام است که ایرانیان باید بیش از پیش قدردان وجود این نعمت الهی در کشور باشند.

واحد پژوهش بنیاد فارِس المؤمنین