علی علیه السلام در عالم دنیا

سعید بن جبیر از یزید بن قعنب نقل کرده که من با عباس بن عبدالمطلب و گروهی از فرزندان عبدالعزّی در مقابل کعبه نشسته بودیم که ناگهان فاطمه دختر اسد مادر امیرالمؤمنین (ع) که نه ماهه باردار بود و درد زایمان طاقت او را گرفته بود، ظاهر شد و بعد از مناجات با خدا دیوار خانه کعبه از پشت شکافته شد و فاطمه بنت اسد داخل شد و ما دیگر او را ندیدیم و هر چه تلاش کردیم قفل درب کعبه را باز کنیم باز نشد و بعد از سه روز آن بانو با فرزندش علی علیه السلام از خانه کعبه دقیقا از همان شکاف قبلی خارج شد.(1)
این قضیه از چند جهت قابل بررسی و توجه به نکته های آن برای ما به عنوان دوستان و ارادتمندان آن حضرت درس آموز خواهد بود.
ماجرای متولد شدن حضرت مولی در کعبه مختص به شیعه نبوده بلکه مسأله ای تقریبا اتفاقی بین امت اسلام است.حاکم نیشابوری از علمای بزرگ اهل سنت که کتابش جزء منابع درجه اول عامه است می‌نویسد در داخل کعبه جز علی علیه السلام چه قبل از او و چه بعد از او کسی به دنیا نیامد.(2)
کعبه مکانی مقدس و در همیشه تاریخ عبادت گاه بوده است. قرآن در ماجرای وضع حمل حضرت عیسی علیه السلام توسط حضرت مریم سلام الله علیها گزارش میدهد که خداوند به حضرت مریم به خاطر احترام عبادتگاه دستور خروج از بیت المقدس را میدهد در حالی که برای تولد مولا به حضرت فاطمه بنت اسد دستور ورود به کعبه مقدس داده می‎شود.
طریقه ورود بانو فاطمه بنت اسد نیز جالب است چه آن که بانو از درب کعبه وارد خانه خدا نشده بلکه دیوار شکافته شد و حضرت سه روز در درون کعبه بودند و سپس با مولا علی علیه السلام از کعبه بیرون آمدند.
تاریخ در این زمینه گزارش زیادی نقل کرده نکرده است اما نقل شده که حضرت چشمانشان بسته بود تا زمانی که در آغوش حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله قرار گرفتند سپس شروع به خواندن آیاتی از انجیل و تورات و صحف انبیای گذشته کردند سپس از پیامبر اسلام اجازه گرفتند و بخش هایی از سوره مومنون را از طریق علم غیبی که به لوح محفوظ داشتند (چرا که قرآن هنوز به حسب ظاهر بر پیامبر صلی الله علیه وآله نازل نشده بود) قرائت فرمودند. قد افلح المؤمنون. به درستی که مومنان رستگارند.
این جا جواب پیامبر بسیار زیبا و دریای مطلب و معرفت است.
حضرت فرمودند : قد افلحوا بولایتک یا علی. انت والله امیرهم. بله مؤمنون رستگارند اما به واسطه ولایت تو یا علی و قسم به خدا تو امیر آن ها هستی.(3)

۱. مروج الذهب، ج۲، ص۳۴۹
2. مستدرک حاکم، ج۳،ص ۴۳۸.
۳. شیخ صدوق، أمالی ج ۱ ص ۱۲۰