• آداب ورود به ماه رمضان  
• گزیده جلسه دوم

در قنوت نماز عید فطر ۹ بار می‌گوییم: اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ اَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ اَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ اَهْلَ التَّقْوى وَ الْمَغْفِرَةِ این بخش از قنوت تمجید خداوند است. اَسْئَلُکَ بِحَقِّ هذَا الْیَومِ الَّذى جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیداً وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاً وَ کرامتا وَ مَزِیْداً روز فطر برای مسلمین عید است اما برای پیامبر و آل پیامبر ذخیره و شرف و کرامت و مزید است. بهره اهل بیت(ع) از ماه رمضان اینهاست اما بهره‌ی دیگران عید است، یعنی برگشت به سوی خداست. اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ و اًن تُدْخِلَنى فى کُلِّ خَیْرٍ اَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ و اَنْ تُخْرِجَنى مِنْ کُلِّ سُوَّءٍ اَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ من را در آنچه خیر است که به محمد و آل محمد علیهم السلام داده‌ای داخل کن و از هرآنچه بدی است که ایشان را از آن خارج ساخته‌ای، خارج کن. این‌ بهره‌ی ماه رمضان است. اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خَیْرَ ما سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّالِحُونَ بهترین چیزهایی که بندگان صالح از تو خواسته‌اند را از تو درخواست می‎‌کنم. وَ اَعُوذُ بِکَ مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْه عِبادُکَ الْصّالِحُونَ المُخلِصونَ و از آن‌چه که بندگان صالح مخلص به تو پناه بردند، من نیز پناه می‌برم.

ما دو مشکل در این مسیر داریم: ۱. نگاه‌ درستی به ماه رمضان نداریم. ۲. برنامه‌ای برای ورود به ماه رمضان نداریم.

اولین فرمایشی که می‌تواند بینش ما را نسبت به ماه رمضان تغییر دهد، خطبه‌ی رسول خدا در آخرین جمعه‌ی ماه شعبان است. حضرت در مقدمه‌ی ورود به رمضان می‌فرمایند: مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و مغرت به شما روی آورده است. برترین ماه‌ها، برترین روز‌ها، برترین شب‌ها و بهترین لحظات است. شما در این ماه مهمان خدا هستید و شایسته‌ی کرامت حضرت حق می‌شوید. شرحهای مختلفی برای این خطبه نوشته شده است. یک شرح آن، کتاب وظایف ما در ماه رمضان از جناب‌ آقای سیدحسین شیخ‌الاسلامی است.

کلام دومی که به بینش ما کمک می‌کند، دعای چهل و چهارم صحیفه‌ی سجادیه امام زین العابدین(ع) است.

 به دو اثر ماه مبارک رمضان اشاره می‌کنم: ۱. ماه مبارک رمضان انسان را به بی‌نیازی می‌رساند. براساس قرآن کریم انسان نیازمند است. در سوره‌ی مبارکه‌ی فاطر آیه ۱۵ می‌فرماید: ای مردم! شما نیازمند بسوی حضرت حق هستید و خداوند علی اعلی بی‌نیاز است و تنها کسی است که ستوده شده است. این نیاز ما ذاتی است و خداست که می‌تواند ما را بی‌نیاز کند. رسول خدا فرمودند: ماه رمضان ماه خداست و بهار نیازمندان است. یعنی اغناء و استغناء ذاتی در ماه رمضان است. این بهره‌ای است که ما باید در ماه رمضان ببریم. ۲. انس بن مالک می‌گوید ماه رمضان رسید. پیامبر بر فراز منبر خطاب به مردم فرمودند: از چه چیزی استقبال می‌کنید و چه چیزی به سوی شما آمده است؟ گفتند: ‌وحی نازل شده؟ یا دشمن آمده و باید برای جهاد آماده شویم؟ حضرت فرمودند: نه! ماه رمضان وارد شده است. خداوند در شب اول این ماه، هرکسی‌که خانه خدا را قبله‌ی خود می‌داند و به آن اعتقاد دارد، می‌بخشد. کسی گفت: به‌به! (به مسخره) پیامبر عصبانی شدند و فرمودند: انگار برای تو سنگین آمد که خداوند تمام اهل قبله را می‌بخشد. گفت: نه به خدا! فقط در ذهنم این سؤال پیش آمد که خدا منافقین را هم می‌بخشد؟ حضرت فرمود: او‌ که کافر است، کافر از ماه رمضان هیچ بهره‌ای ندارد. بعد پیامبر از منبر پایین آمدند. منبر سه پله بود. از هر پله‌ی که پایین آمدند یک آمین گفتند. به پله‌ی اول که رسیدند بلندتر آمین گفتند و مردم هم شنیدند. انس جلو رفت و سؤال کرد: این آمین‌ها برای چه بود؟ فرمودند: جبرئیل آمد و گفت همه از ظرفیت این ماه استفاده می‌کنند مگر برخی افراد. خصوصیات آنان را گفت، من هم آمین گفتم. جبرئیل گفت: ۱. کسانی‌که نام مبارک شما برده شود و صلوات نفرستند. ۲. کسانی‌که والدین‌ خودرا درک کنند و اهل بهشت نشوند یعنی عاق والدین شوند. رسول خدا و امیرالمؤمنین علیهما السلام، ابو الاُمّه یعنی پدران امت هستند. مراقب باشم عاق ایشان نشویم. ۳. کسانی‌که ماه رمضان وارد شود و آمرزیده نشوند.