نماز / یار و یاور (بخش دوم)

عن الحسین الشهید عن أبیه (علیهما السلام) عن رسول اللّه صلی الله علیه و آله:
﴿إذا کانَ وَقتُ کُلِّ فَریضَةٍ، نادی مَلَکٌ مِن تَحتِ بُطنانِ العَرشِ: أیُّهَا النّاسُ، قوموا إلی نیرانِکُمُ الَّتی أوقَدتُموها عَلی ظُهورِکُم فَأَطفِئوها بِصَلاتِکُم﴾». (1)
از امام حسین، از امیرالمومنین علی (علیهما السلام)، از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) نقل شده: در وقت هر نماز واجب، فرشته ای از لایه‌های زیرین عرش ندا برمی آورد: «ای مردم! به سوی آتش‌هایی برخیزید که خود بر پشت خود برافروخته اید و با نمازهایتان، آن[آتش ها]را خاموش کنید».
در نوشتار قبل بحث کمک رساندن نماز به مؤمن مطرح شد و این که خداوند ما را امر به کمک گرفتن از نماز کرده است و یک نمونه از کمک رساندن نماز را که عبارت از آرامش و راه ارتباطی قوی با خداوند بود را بررسی کردیم امروز به دومین نمونه کمک گرفتن از نماز میپردازیم که حضرت امام حسین علیه السلام در این حدیث شریف به آن اشاره دارند.
ایشان میفرمایند در اوقات پنج گانه نماز واجب یک ملکی از عرش خدا ندا میدهد که ای مردم برخیزید و آتش هایی را که به سبب گناه خویش روشن کرده اید با آب زلال نماز خواموش کنید. در روایات معصومین (علیهم السلام) از برخی امور، به عنوان خاموش کننده آتش یاد شده است. به عنوان نمونه امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: صدقه آتش خشم پروردگار را خاموش میکند.(2)
در این حدیث شریف نیز امام حسین علیه السلام می فرمایند با نماز آتش هایی که خود به وسیله گناه روشن کرده و به پشت خود میکشید ( منظور گناهی که به گردن و عهده شماست ) را خاموش کنید.
از این احادیث و امثال آن روشن می گردد همان گونه که آتش مادی باعث سوختن و نابودی و آب هم مایه حیات و پاکیزگی هر چیزی است (3)، گناه نیز باطنی مانند آتش دارد که جز با آب زلال عملی مثل نماز پاک و خاموش شدنی نیست از همین جهت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نماز را به چشمه و نهر تشبیه فرموده اند.
پیامبر صلی الله علیه و آله میفرمایند: «كانَ عَلى بابِ دارِ اَحَدِكُمْ نَهْرٌ فَاغْتَسَلَ فى كُلِّ يَوْمٍ مِنْهُ خَمْسَ مَرّاتٍ أكانَ يَبْقى فى جَسَدِهِ مِنَ الدَّرَنِ شَىْءٌ؟ قُلنا: لا. قالَ: فَاِنَّ مَثَلَ الصَّلاةِ كَمَثَلِ النَّهْرِ الْجارى، كُلَّما صُلِّىَ صَلاةٌ كَفَّرَتْ ما بَينَهُما مِنَ الذُّنوبِ». (4)
اگر بر درِ خانه يكى از شما جويى بود و هر روز پنج بار خود را در آن مى شست، آيا در بدن وى چركى باقى مى ماند؟ گفتيم: نه. فرمودند: پس براستى نماز، مانند همان جوى روان است كه هرگاه به جا آورده شود، گناهان ميان دو نماز را پاك مى كند. بنابر این نماز خوب کمک کننده ایست برای خاموش کردن غضب خداوند و پاک شونده گی روح.
حال برای این که از این نماز با این همه فایده و اهمیت بیشترین بهره را ببریم باید شرایطی را در حد توان خود رعایت کنیم که در نوشتار های بعد بدان خواهیم پرداخت ان شا الله تعالی....

۱. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه: ج ۱ ص ۲۰۸ ح ۶۲۴.
۲. علامه مجلسی،بحار الانوار ج ۲۳ ص ۱۲۵
۳. قرآن کریم، سوره انبیاء، آیه ۳۰
4. شیخ طوسی،تهذيب الأحكام، ج ۲، ص ۲۳۷ ح ۹۳۸.