فایل تصویری برای این مطلب موجود نیست
- آداب ورود به ماه رمضان
- گزیده جلسه یازدهم
وقتی وارد ماه مبارک رمضان شدیم، چگونه حرمت این ماه را حفظ کنیم و چطور آنچه را که در ماه رجب و شعبان بدست آوردیم، از دست ندهیم؟ دو راهکار وجود دارد که هر دو باید انجام شود:
۱. به دنبال مباحث و مذاکرات علمی در باب معارف دین باشیم که با فضیلتتر است. هر جا بحث از معرفت است، ثواب هم هست، ولی هر جا ثواب بود، لزوما بحث از معرفت مطرح نیست.
۲. مطالعه دو کتاب است تا برنامهای ویژه برای ماه رمضان داشته باشید. ماه خدا (دو جلد)، و مراقبتهای ماه رمضان، هر دو، اثر مرحوم آقای ریشهری است.
ماه مبارک رمضان، ماه مهمانی است. وقتی شما به مهمانی میروید، هدیه میبرید. برای خدا چه چیزی میبریم؟ باید با این چهار ویژگی وارد مهمانی خداوند در ماه رمضان شویم: مؤمن باشیم و کافر نباشیم. موحد باشیم و مشرک نباشیم.
۱. سید بن طاووس در انتهای نماز توسل به امام عصر(عج) دعایی نقل میکند که یک فرازش اینست: خدایا! اگر گناهکارم، من تو را در محبوبترین حقیقت نزد تو اطاعت کردم، و آن ایمان است، و من برای تو شریکی قائل نیستم. منتی است که به سر من گذاشتی و من مؤمن هستم و منتی به سر تو ندارم.
۲. حضرت موسی بن جعفر(ع) در دعای سریع الاجابة که برای مناجات با خدا به اصحاب خود تعلیم فرمودند، آمده است: خدایا! من تو را اطاعت کردم در بهترین چیزی که دوست داری، و معصیت کردم اما معصیت من بر اثر کفر نبوده است.
من مکرر در مباحث علمی خود، سؤالی را با شما مطرح کردم: من سخنان خدا و پیامبر و اهل بیت علیهمالسلام را بیان میکنم، با اینکه میدانیم این سخنان حق و حقیقت است، چرا گوش نمیدهیم و به آن عمل نمیکنیم؟ جواب در سورهی قصص آیهی ۵۰ آمده است: پیامبر ما! اگر حرف زدی و آن را گوش نکردند، بدان آنها طرفدار هوای نفساند و چه کسی گمراهتر از کسانی است که معبودشان هوای نفس است بدون اینکه دلیلی بر تبعیت هوای نفس داشته باشد. خداوند قوم ظالم را هدایت نمیکند.
در ماه رمضان بنا دارم درباره انسان صحبت کنم و هدف خداوند از رسالت انبیاء را بیان کنم. در سورهی حدید آیهی ۲۵ فرمود که ما انبیاء را با بینات فرستادیم، به آنها منشور هدایت دادیم؛ کتاب دادیم، قدرت و توانایی قانونگذاری دادیم تا مردم را به قیام به قسط دعوت کنند. در سورهی نساء آیه ۱۳۵ به ما امر میکند قائم به قسط باشید و از هوای نفس تبعیت نکنید که از حق منصرف شوید.
انبیاء برای انسانسازی آمدهاند تا جامعه را تعلیم بدهند و تربیت کنند که انسان از درون و حقیقتا به دنبال عدالت برود. این مثال، یک درس سلوکی برای انسانسازی است و نه برای بازیگری. دنبال عادل بودن، جز با عدالتخواهی انسان امکانپذیر نیست. در دورهی امیرالمؤمنین(ع) چه کسی عادلتر از علی(ع) بود؟ اما مردم به عدالت او تن ندادند. خداوند این ظرفیت بینظیر را در این عصر، به حضرت حجت(عج) اختصاص داده است تا عدالت، با ظهور ایشان محقق شود.
انشاءالله در جلسات شبهای ماه رمضان، موضوع ما، « انسان از نگاه قرآن » است و درباره آن صحبت خواهیم کرد.